Conjunctivitis is een ontsteking van het bindvlies, een membraan van het oog, die gekenmerkt wordt door jeuk, roodheid en tranende ogen. Afhankelijk van de oorzaak van de ontsteking is het risico op infectie verschillend. Er zijn verschillende soorten bindvliesontsteking, die niet allemaal besmettelijk zijn. Hier leggen we uit welke bindvliesontsteking besmettelijk is, bij welke situaties je "risico" loopt en hoe je kunt voorkomen dat je deze oogaandoening oploopt.
Ontsteking van het bindvlies kan veroorzaakt worden door een allergie, virus, bacterie, parasiet of contact met een product of vreemd voorwerp. Natuurlijk is de mate van overdracht van allergische conjunctivitis en virale conjunctivitis niet dezelfde. Het is daarom altijd belangrijk de oorsprong van bindvliesontsteking te achterhalen om het goed te kunnen behandelen en te voorkomen dat het overgebracht wordt. Een medisch consult is aan te bevelen om een effectieve behandeling op te zetten en de risico's van besmetting te kennen.
Er zijn 4 hoofdsoorten conjunctivitis: allergische conjunctivitis, bacteriële conjunctivitis, virale conjunctivitis en contact conjunctivitis. Ze zijn niet allemaal besmettelijk.
Bacteriële en virale conjunctivitis worden veroorzaakt door ziektekiemen die het oog infecteren. De bacteriën die bindvliesontsteking veroorzaken zijn :
De virussen die bindvliesontsteking veroorzaken zijn meestal afkomstig van de :
Of het nu om virale of bacteriële bindvliesontsteking gaat, bindvliesontsteking wordt gemakkelijk van de ene op de andere persoon overgedragen. De wijze van overdracht is voor beide vormen van conjunctivitis dezelfde: er is contact nodig tussen een fysiologische afscheiding van de zieke en een gezond oog. Deze besmetting ontstaat gemakkelijk met het lenen van een zakdoek, make-up of zelfs een nies die besmette micro-druppeltjes projecteert die in de lucht blijven zweven. Behalve gevallen van bindvliesontsteking bij u thuis, zijn er ook bepaalde situaties in het dagelijks leven die een groter risico opleveren om de ziekte op te lopen dan andere.
Als op het werk een collega ziek is van bindvliesontsteking of een simpele verkoudheid, keelpijn of een andere bacteriële of virale infectie, kunnen alle voorwerpen die hij aanraakt de ziektekiemen dragen die voor zijn ziekte verantwoordelijk zijn. Een van zijn pennen lenen, op zijn toetsenbord typen, zijn helm opzetten, in zijn ogen wrijven zonder eerst zijn handen te wassen na het aanraken van een voorwerp dat hem toebehoort... Al deze situaties maken contact mogelijk tussen je ogen en het pathogene virus of de bacterie.
Als een zieke niest of hoest zonder een barrièregebaar te gebruiken, dan verspreidt hij zijn ziektekiemen en wordt oogcontact mogelijk.
Op school en op het werk is het uitlenen van materiaal, niezen en hoesten de voornaamste bronnen van overdracht van ziektekiemen die bindvliesontsteking veroorzaken. Naast deze uitwisselingen van hand tot hand (waarbij de hand de overdracht van ziektekiemen van het ene voorwerp op het andere mogelijk maakt) of spuitbussen, is er ook het gewone gebruik van handdoeken bij het zwembad, make-up sessies voor de eindejaarsfeesten of tussen vrienden tijdens pauzes.
Bij contactsporten is het risico op besmetting met bindvliesontsteking groter dan bij andere sporten: handcontact met het gezicht, soms met de ogen, of de projectie van zweet zijn factoren van kiemoverdracht. Maar wat ook de sport is, het gebruik van materiaal zonder voorafgaande ontsmetting, het uitlenen van accessoires zoals tulbanden of brillen zijn ook bronnen van besmetting.
Tenslotte moeten hotels, schoonheidssalons en kuuroorden hun handdoeken en kussens tussen elke klant verwisselen en alles wat met de klant in aanraking komt scrupuleus ontsmetten, want ook dit zijn plaatsen die besmetting in de hand werken.