Keratoconus is een degeneratieve ziekte. Door de chemische eigenschappen van het hoornvlies te veranderen, veroorzaakt het vervorming ervan, wat tot verlies van transparantie kan leiden. Het hoornvlies wordt dan kegelvormig. De gezichtsscherpte wordt aangetast, afhankelijk van de mate van progressie van de keratoconus, die ook levenslang kan stagneren en alleen eenvoudige astigmatisme kan inhouden. Niettemin kan het gezichtsvermogen aanzienlijk snel verminderen als keratoconus voortschrijdt zonder adequate behandeling. Er zijn veel verenigingen die advies geven aan mensen met keratoconus en helpen bij onderzoek om meer licht te werpen op deze nog steeds slecht begrepen aandoening.
Keratoconus is een progressieve vervorming van het hoornvlies dat geleidelijk kegelvormig wordt. Deze pathologie kan leiden tot wazig zien, schittering, maar ook, in zeldzame en ernstige gevallen, tot een scheur in het hoornvlies. Keratoconus wordt meestal ontdekt tussen de leeftijd van 10 en 20 jaar. Over het algemeen verschijnt het eerst als een licht astigmatisme. Het kan zich snel ontwikkelen tot de leeftijd van 30/40 jaar, maar kan ook bijna onbestaand zijn. In verreweg de meeste gevallen tast keratoconus beide ogen aan, het ene na het andere.
Keratoconus, een soort hoornvlies dystrofie, is nog een betrekkelijk onbekende ziekte. De oorsprong, evolutie en risicofactoren ervan zijn nog onduidelijk. In de ernstigste gevallen kan het hoornvlies scheuren als gevolg van de vervorming. Dit kan leiden tot gezichtsstoornissen door littekenvorming van het oppervlak van het hoornvlies, dat geleidelijk ondoorzichtiger wordt.
De mogelijk zeer snelle evolutie van keratoconus, en de mogelijke invaliderende gevolgen voor het gezichtsvermogen waarbij de moeilijkheden om de ziekte in een vroeg stadium correct te diagnosticeren, is het van belang om deze ziekte niet te verwaarlozen. Bovendien is keratoconus een steeds terugkerende contra-indicatie voor refractieve chirurgie. In het geval van keratoconus is het onmogelijk om bijziendheid of presbyopie te laten opereren.
Keratoconus tast het hoornvlies aan door het dunner en vervormd te maken. Het hoornvlies wordt kegelvormig en kan gaan scheuren. Dit leidt tot verwondingen die littekens vormen en het hoornvlies troebel maken. Doordat het zijn doorzichtigheid verliest, laat het geen correct zicht meer toe. In zeer zeldzame gevallen en bij gebrek aan de juiste behandeling kan keratoconus dan ook leiden tot een ernstig verminderd gezichtsvermogen, grenzend aan blindheid.
Keratoconus volgt 4 stadia van evolutie, gedefinieerd door de Amsler-Krumeich classificatie:
Pas in stadium 4 bestaat het risico van acute keratoconus met hoornvliesperforatie, bekend als corneale hydrops. In dit geval gaat de gezichtsscherpte verloren. Een hoornvliestransplantatie is dan dringend nodig.
Keratoconus is nog steeds een mysterieuze en onbekende ziekte, waarover meer gespeculeerd wordt dan zekerheid bestaat. Talrijke studies zijn aan de gang om de bronnen van deze pathologie te bepalen.
Momenteel worden er verbanden gesuggereerd met ziekten als het syndroom van Down, diabetes of eczeem. De incidentie van keratoconus bij mensen met het syndroom van Down is wel 6%. En het is zeldzaam in een familie maar één persoon met keratoconus te vinden, dus moet een genetische factor overwogen worden. Maar omdat het begin van de ziekte in de puberteit optreedt, wordt ook een hormonale betrokkenheid onderzocht. De toename in de frequentie van keratoconus die waargenomen wordt bij mensen die aan allergieën lijden, zou ook een mechanische oorsprong van de pathologie verklaren. Het verschijnt vaker bij mensen die hard en vaak in hun ogen wrijven. Keratoconus is dus een ziekte met meerdere mogelijke oorsprongen.
Keratoconus wordt eerst ontdekt door het verschijnen van een andere ziekte, meestal astigmatisme, dat gepaard kan gaan met bijziendheid, en die zich snel ontwikkelt. De kracht van de visuele correctie moet namelijk heel vaak gewijzigd worden. Dit wordt gevolgd door ernstige fotofobie, steeds waziger zien, mogelijk tranen en polyopia (het oog ziet hetzelfde voorwerp meerdere malen).
De eerste stap van de behandeling is om een oogarts te raadplegen zodra een visusprobleem opduikt. Dankzij uitvoerige visuele onderzoeken kan keratoconus snel gediagnosticeerd worden. Vroegtijdige opsporing maakt het mogelijk behandelingen in te zetten die met de ziekte evolueren, of zelfs de verergering ervan kanaliseren.
Een keratoconus patiënt is vereist om frequente bezoeken te brengen aan de oogarts. Het is dankzij zijn analyse en medisch toezicht dat de aard van de evolutie van keratoconus wordt bepaald en dat de behandelingen worden aangepast. Er zijn veel behandelingsmogelijkheden om keratoconus te corrigeren. Afhankelijk van het ontwikkelingsstadium, maar ook van de levensstijl en de reacties van de getroffene.
Het dragen van een corrigerende bril is het eerste middel om in te grijpen, maar dat blijkt al gauw onvoldoende als keratoconus vordert.
Het gebruik van speciale lenzen, of contactlenzen, wordt dan overwogen. Ze kunnen :
Tenslotte kunnen verschillende operaties een keratoconus beperken of genezen: